“ဟစ္ေဟာ့ဂီတက Realisam ဆန္တယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဟစ္ေဟာ့ဂီတက မွန္မွန္ကန္ကန္ တိတိပပ ခ်က္ခ်က္ခ်ာခ်ာနဲ႔ စကားလံုးေတြ ေဖာေဖာသီသီ ေျပာလုိ႔ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္”လို႔ ဆိုလာသူက ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ဟစ္ေဟာ့ ဒုတိယမ်ဳိးဆက္ အဆိုရွင္ေတြထဲက တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ရသဆိုတဲ့ အႏုပညာ ေငြၾကယ္ပြင့္ပါ။ သူက လူငယ္ပီပီေလာက သဘာ၀တရားေတြကို စူးစမ္းၿပီး တန္ဖိုးရွိရွိေနထိုင္မႈဆိုတဲ့ အသိတရားနဲ႔ ဘ၀ကို ရပ္တည္ေလွ်ာက္လွမ္း ေနသူေပါ့။ အခုလတ္ရွိမွာေတာ့ သူစူးစမ္းေလ့လာထားမႈေတြကို ပရိသတ္ေတြအတြက္ ျဖန္႔ေ၀ရာေရာက္တဲ့ သုခုမသူရဲေကာင္းဆိုတဲ့ အစီအစဥ္ကို လုပ္ေဆာင္လ်က္ရွိပါတယ္။ သူက အဲဒီ အစီအစဥ္ေလးကို သူ႔ဘ၀မွာ မွန္ကန္စြာ ေရြးခ်ယ္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဘ၀မွတ္တမ္းျဖစ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ပါတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရသဆို တဲ့ ဂီတအႏုပညာရွင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ျဖတ္သန္းရာ ခရီးနဲ႔ ဘ၀အျမင္၊ ခံယူခ်က္ သေဘာထားေတြကို သိရွိႏိုင္ဖို႔ သူ႔ရဲ႕ငယ္ဘ၀ကို ေရြးခ်ယ္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။
ရဲမင္းသိန္းလို႔ ငယ္နာမည္ရွိတဲ့သူက ျမန္မာသံစဥ္အဆိုရွင္ ပန္တ်ာ ျမျမသိန္းနဲ႔ တပ္မေတာ္က အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဦးတင္အုန္းတို႔ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာသားေပါ့။ သူ႔ကုိ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔ က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ မဂၤလာဒံုၿမိဳ႕နယ္က အမွတ္(၁)စစ္ေဆး႐ံုမွာ ေမြးဖြားခဲ့တာပါ။ သူငယ္စဥ္က တစ္ေယာက္တည္း အေနမ်ားၿပီး စာသင္ၾကားရတဲ့ အရြယ္မတိုင္ခင္ကတည္းက သတင္းစာနဲ႔စာေစာင္ေတြကို ေသခ်ာ ဖတ္႐ႈႏိုင္တဲ့ ပါရမီထူးတစ္ခုရွိခဲ့သူပါ။ အဲဒီလို ပညာေရးဘက္မွာ ပါရမီ ထူးရွိထားတဲ့ သူ႔ကိုအေျခခံပညာ သင္ယူတဲ့အရြယ္ကစၿပီး သူ႔ရဲ႕ဆရာမ က သူ႔ကိုသတင္းစာ ေခါင္းႀကီးပိုင္းေတြ ဖတ္တတ္တဲ့အက်င့္ကို လမ္းညႊန္ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူငယ္စဥ္အခ်ိန္ေတြက တျခားေသာ ကေလးေတြနဲ႔မတူဘဲ စာေစာင္ေတြနဲ႔ စာအုပ္ေတြၾကားမွာ ကုန္ဆံုးမႈမ်ားခဲ့ ပါတယ္တဲ့။ ဂီတအႏုပညာရွင္ တစ္ဦးရဲ႕ ေသြးသားျဖစ္တဲ့သူက ဂီတနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း ဗီဇနဲ႔၀ါသနာပိုး ရွိခဲ့သူပါ။ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ရဲ႕ ေတးသီခ်င္းေတြနဲ႔ သန္းေဖေလး ရဲ႕ကိုကိုႀကီးရဲ႕မခင္ႏွင္းဆီ သီခ်င္းေတြ က သူငယ္စဥ္မွာ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာသီဆို ဟစ္ေၾကြးခ့ဲတဲ့ သီခ်င္းေတြေပါ့။
“ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကတည္း ကလူမေၾကာက္တတ္ဘူး။ အိမ္ကို ဧည့္သည္လာရင္ ခံုေပၚတက္ၿပီး သီခ်င္းဆိုၿပီးကျပတယ္လို႔ အေမက ေျပာတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကြၽန္ေတာ္က ဖိုးဆိုခ်င္ေပါ့။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အေမက ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္၀န္ႀကီးနဲ႔ သီခ်င္းေတြ လိုက္ဆုိေနတာေလ။ ကြၽန္ေတာ့္ ငယ္အက်င့္ တစ္ခုရွိေသးတယ္။ အဲဒါက အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္ ၀ယ္ေပးရင္မေဆာ့ဘဲ အကုန္ဖ်က္ပစ္ၿပီး ျပန္ဆင္ေလ့ရွိတယ္။ ဖ်က္စီးပစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ စူးစမ္းတာပါ”လုိ႔ အစခ်ီဖြင့္ဟခဲ့ပါတယ္။
သူ႔ရဲ႕ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အမွတ္တရေတြကိုလည္း “ပညာေရး နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ငယ္ငယ္တုန္းက မွတ္မွတ္ရရ တစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒါကို အခုထိ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာ့ သိပ္မယံုပါဘူး။ အေမတုိ႔ ဆရာမတုိ႔ ေျပာ တာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မူႀကိဳအရြယ္ကတည္းက စာဖတ္တတ္ၿပီး သတင္း စာေတြဖတ္ေနၿပီတဲ့။ ပတ္လံုးပတ္ဆင့္ေတြေတာ့ မဖတ္တတ္ေသးဘူးေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္လား မသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ သူငယ္တန္းနဲ႔ တစ္တန္း တက္ေတာ့ ကႀကီး၊ ခေကြးက မတတ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေတြပဲ သင္ေနတာဆိုၿပီး အရမ္းပ်င္းတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ ေလးတန္းကတည္းက ကြၽန္ေတာ့္ ဆရာမက သတင္းစာ ေခါင္းႀကီးပိုင္းေတြ ဖတ္တာကို ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တယ္” လို႔ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
ရသက မူလတန္းပညာေရး အဆင့္မွာ ႏွစ္စဥ္ဆုေတြ ရယူႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ဖခင္ျဖစ္သူ တာ၀န္က်ရာ သထံုၿမိဳ႕ကိုေျပာင္းေရြ႕ေနထိုင္ရခ်ိန္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ပညာေရးမွာ အားေလ်ာ့မႈ ရွိခဲ့ပါတယ္တဲ့။ ရန္ကုန္ မွာေမြးတဲ့ ရသက သထံုၿမိဳ႕မွာ ေလးတန္းကေန ၉ တန္းအထိ ေနထိုင္ခဲ့ၿပီး တကၠသိုလ္၀င္တန္း စာေမးပြဲကို ေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဒဂုံ(၂)ၿမိဳ႕မ ေက်ာင္းကေန ၁၉၉၉-၂၀၀၀ မွာေအာင္ျမင္ခဲ့သူပါ။ တကၠသိုလ္ပညာကို ဒဂံုတကၠသိုလ္မွာ တက္ေရာက္သင္ယူခဲ့ၿပီး ၂၀၀၆ မွာ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ဘြဲ႕ ရရွိ ခဲ့ပါတယ္။
“ကေလးဘ၀မွာ ေရႊေသြး၊ မိုးေသာက္ပန္း၊ မဂၤလာေမာင္မယ္စတဲ့ စာအုပ္ေတြကို အရမ္းႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ၆ တန္း ေက်ာင္းသားျဖစ္ လာေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ ပတ္သက္တာ ကို စိတ္၀င္စားတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘယ္သူေတြရွိလဲ။ ဘယ္သူေတြ ဘာေတြလုပ္ခဲ့ၾကသလဲ ဆုိတာကို သိခ်င္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေက်ာင္းမွာ သင္တာၾကေတာ့ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ႀကီးေတြနဲ႔ အတင္းႀကီး က်က္ခိုင္းတာေပါ့။ အဲဒါက စနစ္တစ္ခုလြဲေနတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ျမင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ေက်ာင္းမွာ စာပဲသင္ၾကၿပီးေတာ့ ပညာကို မခ်စ္ခဲ့ၾကတ့ဲအတြက္ ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီးရင္ ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြကို ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ထားလိုက္ၾကတယ္။ ပညာဆိုတာ သံုးဖို႔အတြက္ သင္ယူၾကတာပါ။ သမိုင္းကိုစိတ္၀င္စားၿပီး စာအုပ္ေတြ ရွာဖတ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရွ႕မွာ သြားေလသူ အာဇာနည္ႀကီးေတြ ရွိတယ္။ သူတို႔အေၾကာင္းေတြကို ဖတ္ၿပီး အားက်တယ္။ သူတို႔ေတြ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြက အရမ္းေကာင္းတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕တစ္ႏွစ္တာကအရမ္း အားထုတ္မႈ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ သူ တကယ္တမ္း ႏိုင္ငံေရး လုပ္ခဲ့တဲ့ ကာလတိုတိုေလးမွာ သူ႔အတြက္သူလုပ္တာ မဟုတ္ဘဲ အမ်ားအတြက္ အားထုတ္ခဲ့တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အရမ္းတန္ဖိုးရွိတဲ့လူ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ကိုယ့္အတၱေတြ နည္းနည္းေလွ်ာ့ၿပီးေတာ့ အမ်ားအတြက္ အက်ဳိးရွိမယ့္ ပရဟိတကိစၥေလးေတြ စဥ္းစားလုပ္ေဆာင္ရမယ္။ ေနာက္ဆံုးဒီဘ၀မွာ ခ်မ္းသာတာေရာ၊ ဆင္းရဲတာေရာ၊ ခ်စ္တာေရာ၊ မုန္းတာေရာ အားလံုးဟာ ခဏတာပဲ ဆိုတာကို သိလာတယ္”လို႔ ရသစာအုပ္မ်ားထဲက ရရွိခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ဘ၀အျမင္နဲ႔ခံယူခ်က္ကို ဖြင့္ဆိုျပခဲ့ပါတယ္။
ရဲမင္းသိန္းဆိုတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္က ရသဆိုၿပီး ဟစ္ေဟာ့ဂီတလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ ျဖစ္လာခဲ့တာကေတာ့ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဟိုတယ္နီကိုးမွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ႐ိႈးပြဲတစ္ခုပါ။ အဲဒီ႐ိႈးပြဲမွာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ အက္စစ္အဖြဲ႕ျဖစ္လာမယ့္ အနဂၢတို႔အဖြဲ႕နဲ႔ မ်ဳိးေက်ာ့ၿမိဳင္၊ အငဲနဲ႔မ်ဳိးႀကီးတို႔ ပါ၀င္ပါ တယ္။ သူက အဲဒီ႐ိႈးပြဲမွာ ဟစ္ေဟာ့ ဂီတရဲ႕ အရသာကို ထိေတြ႕ခံစားမိၿပီး ဟစ္ေဟာ့ဂီတနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေလ့လာမႈေတြနဲ႔ ဟစ္ေဟာ့ဂီတရပ္၀န္းမွာ ရပ္တည္ႏိုင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ၁၀ တန္းေအာင္ျမင္ၿပီး ILBC မွာတက္ ေနခ်ိန္မွာ Tower Studio က ကိုႀကီး စိုးနဲ႔ စေတြ႕ၿပီး သူ႔ရဲ႕ပထမဆံုး တစ္ကိုယ္ေတာ္ ေတးစီးရီးျဖစ္တဲ့ ကိစၥမရွိဘူး စီးရီး ၂၀၀၂ မွာ ထြက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ လင္းပင္ဟိန္းနဲ႔ တြဲဖက္ကာ မွတ္တမ္းေဟာင္း စီးရီးထြက္ရွိခ့ဲသလို အတြဲေခြအမ်ားစုမွာလည္း ပါ၀င္သီဆိုခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ၂၀၀၅ မွာ ဒုတိယ တစ္ကိုယ္ေတာ္ စီးရီးျဖစ္တဲ့ ‘ျမန္မာျပည္တြင္လုပ္သည္’ စီးရီးထြက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဂီတနဲ႔ ပတ္သက္ ရပ္တည္မႈ အျမင္သေဘာထား ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရသက . . .
“ဂီတကို စလုပ္တုန္းက လုပ္ခ်င္လို႔လုပ္တာ။ လုပ္တတ္လို႔လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ လုပ္ခ်င္လုိ႔လုပ္တယ္ ဆုိတာထက္ လုပ္သင့္လို႔လုပ္တယ္ ဆုိတာကို ပိုသေဘာက်တဲ့အတြက္ သီခ်င္းတစ္ ပုဒ္ေရးရင္ ေရးသင့္မွ ေရးေတာ့တယ္။ ဥပမာ ကိုယ့္သီခ်င္းမ်ဳိး ေရွ႕မွာရွိၿပီးသားဆိုရင္ အဲဒီထက္ေကာင္း ေအာင္မေရးႏိုင္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ မေရးေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လိုအပ္တဲ့ သီခ်င္းမ်ဳိးေတြေရးဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ေနပါတယ္”လို႔ ဆိုပါတယ္။
႐ိႈးပြဲေတြမွာ ခေမာက္ေဆာင္းၿပီး ေဖ်ာ္ေျဖေလ့ရွိတဲ့ ရသကုိ ခေမာက္ေဆာင္းတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ “ကြၽန္ေတာ့္အဖိုးနာမည္က ဦးလယ္ႀကီးတဲ့ လယ္ကြင္းထဲမွာ ေမြးလို႔ ဦးလယ္ႀကီးလို႔ ေခၚတာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ အေဖ ဘက္က လယ္သမားမ်ဳိး႐ိုးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ခေမာက္ေဆာင္းတာပါ”လို႔ ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။
“ေနာက္ပိုင္းမွာ တရားစာအုပ္ေတြ တြဲဖတ္ျဖစ္လာၿပီး ဘ၀အဓိပၸာယ္ နဲ႔ ဘ၀သစၥာကို ကြၽန္ေတာ္ ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာရင္ အေရးႀကီးဆံုးက သတိပါ။ လူေတြ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္၊ ကိုယ့္ ဘ၀အေပၚ၊ ကိုယ့္ေလာကအေပၚ သတိမထားမိၾကဘူး။ လူေတြအားလံုးက ေသျခင္းတရားကို လွမ္းသြား ေနၾကတယ္။ လွမ္းမယ့္ေျခလွမ္း က တစ္လွမ္းကို တစ္ႏွစ္နဲ႔ မေသခ်ာတဲ့ ေျခလွမ္း ၈၀ ရွိတယ္။ ေျခလွမ္း ေပါင္း၈၀ မွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္လို ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္မလဲ ဆိုတာကို စဥ္စားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ခဏတာ လူျဖစ္ခိုက္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သာဓုေခၚႏိုင္တဲ့ လူမ်ဳိးျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ပရိသတ္ေတြကို ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ ရွိပါတယ္။ အဲဒါက ေဒါက္တာမတင္၀င္း ေရးတဲ့ မိမိကိုယ္ကိုယ္ စာအုပ္နဲ႔ မိမိပတ္၀န္းက်င္ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေတြပါ”လို႔ ဆိုလာသူ ရသရဲ႕ ေရွ႕ဆက္မယ့္ ခရီးဆိုတာကေတာ့. .
“အခုကြၽန္ေတာ္ သီခ်င္းမလုပ္ဘဲ ရပ္ထားတယ္။ စီးရီးေတာ့ လုပ္ေနပါတယ္။ ေရွ႕ဆက္မယ့္ခရီးမွာ ပိုက္ဆံရွာတဲ့ အလုပ္ထက္ အေရးႀကီးတဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ကို ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀မွတ္တမ္း ျဖစ္လုိ႔ ေက်နပ္ပါတယ္”တဲ့ . . .။
Via http://www.news-eleven.com/
ရသ (Discography) Is Here
ကိုရသရဲ့လက္မ်ားသီခ်င္းတင္ေပးပါလား
ReplyDelete